Nowy Rok to święto starsze nawet niż kalendarz, gdyż w dawanych czasach nie liczono go w miesiącach, tygodniach czy dniach, ale od 'siewu do siewu’. Pierwsze udokumentowane obchody Nowego Roku odbyły się w Babilonie i trwały 11 dni, a początek uroczystości według papirusów przypadał na koniec marca, w dzień wiosennej równonocy, kiedy to babiloński kapłan nad rzeką Eufrat wznosił hymn na cześć Marduka – boga płodności ziemi. Następnie uroczystość przenosiła się do wnętrz świątyń, a na końcu zaczynano wielkie ucztowanie.
Stoły uginały się od jadła i napojów, ta hojność była rodzajem podziękowania dla Marduka za minioną i przyszłą płodność ziemi.

Świętowanie Nowego Roku (Sylwestra) według cyklu rolniczego ma swoje uzasadnienie. Współczesny termin 1 stycznia nie ma uzasadnienia w kalendarzu astronomicznym. Słońce nie znajduje się 1 stycznia w żadnym szczególnym punkcie. W rolnictwie trwa zimą sezon martwy, a jednak Rzymianie w II wieku p. n. e. przesunęli Nowy Rok z marca na styczeń.
Nowy porządek starczył zaledwie na jedno stulecie. w 46 roku p. n. e Juliusz Cezar musiał wydłużyć rok aż od 445 dni, aby kolejny Nowy Rok przypadł znów na 1 stycznia. I tak zaczęto liczyć lata wedle kalendarza juliańskiego, który dzielił rok na 365 dni, a co cztery lata dokładał jeden dzień.

Ta zmiana nie wystarczyła na długo w 1582 roku znowu trzeba było dołożyć 11 dni, aby skorygować błąd. Na mocy edyktu papieża Grzegorz XIII w tym samym roku po 4 październiku nastąpił od razu 15 października, i tym sposobem zaczął funkcjonować kalendarz gregoriański, obowiązujący po dziś dzień.
Wigilia Nowego Roku, czyli Sylwester – od imienia patrona ostatniego dnia roku – to dzień kiedy hucznie się bawimy, ucztujemy, świętujemy, żegnamy stary rok i witamy nowy.

Sylwester to najbardziej hałaśliwy dzień roku i ma to swoje uzasadnienie w tradycji. Nasi przodkowie w Europie tego właśnie dnia starali się zrobić jak największy hałas, dęli w rogi, bili w tarabany aby odpędzić zło mijającego roku. Nie tylko Europejczycy żegnali hałasem stary rok, Chińczycy również łomotali w cymbały, odpalali fajerwerki wierząc, ze tym sposobem pomagają siłom światła (jang) pokonać siły ciemności (jin). Irokezi w Północnej Ameryce natomiast palili wszystko co wiązało się ze starym rokiem, bo nowy rok to nowy początek, i nowe nadzieje.